Queenstown tot 2015

Queenstown, het walhalla van Nieuw Zeeland voor de actieve vakantieliefhebber zo wordt ons verteld... Bungeejumpen, met een gondel de berg op, voetballen terwijl je een soort plastic doorzichtige bal om je lijf hebt waar alleen je benen vanaf je knieën uitsteken, waterskiën in het azuurblauwe maar bitterkoude water, paragliden, parasailen, noem het maar op. Aan alles zit helaas een aardig prijskaartje. We kiezen ervoor om met de gondel de berg op te gaan en "omdat we er toch zijn en het kan" daarna nog een uur verder omhoog te lopen. We worden beloond met een prachtig uitzicht over het 75 kilometer lange meer: Lake Wakatipu. Dit is het langste meer van Nieuw Zeeland. Volgens de legende is het ontstaan doordat een dappere krijger zijn liefje ging redden van een reus die haar had gekidnapt en daarbij het bed van de slapende reus in brand stak. Het lichaam van de reus brandde zo goed dat er een enorm gat in de grond gebrand werd in de vorm van, ja ja, een opgekrulde reus (al konden wij die vorm niet ontdekken). Sneeuw van de naburige bergen smolt door de vuurzee en liet dit gat vollopen met water. Alleen het hart van de reus bleef behouden en gestaag doorkloppen. Vandaar ook dat de waterstand van het meer op en neer blijft bewegen op de maat van de hartslag. Net eb en vloed :P Prachtig verhaal; ik hou namelijk wel van een goed vuurtje :)

Daarna alvast wat kilometertjes pakken, omdat we toch wel erg nieuwsgierig zijn geworden naar het "zogezegd" prachtige Milford Sound. We rijden tot we een mooi plaatsje gevonden hebben aan de voet van het meer om wild te kamperen. In principe is dat alleen toegestaan voor caravans met toilet, maar aangezien we een emmer aan boord hebben vinden wij dat we aan die categorie voldoen. Helaas krijgen we deze nacht echt te maken met "wild" aangezien we levend worden opgevreten door de zandvliegjes. Gewone citronella doet er helaas maar weinig tegen. Even snel onderdompelen in het koude meer bij wijze van douche lukt net, maar daarna snel alle deuren dicht en dicht houden. Hoe de drie vissers het daar een uur aan de waterlijn volhouden is ons nog steeds een raadsel...
De quest om de zwembroek is helaas nog niet volbracht aangezien de goedkoopste die we tot nu toe gevonden hadden nog steeds 80 dollar (56 euro) was, dus te duur. Niet dat we die tot nu toe erg nodig gehad hebben, want waar mogelijk springen we gewoon zonder kleren even te water. Je bent er toch zo weer uit omdat het zo ontzettend koud is. Wel lekker verfrissend en door al dat wild kamperen bij gebrek aan douches ook wel zo fijn (lees fris). We zijn inmiddels wel zo ver van de beschaving weggegleden dat een beetje zweet meer of minder niet meer zoveel uitmaakt. We zijn zelfs gestopt met het gebruiken van deodorant... Ik beloof jullie, voor we terug zijn zullen we die gedomesticeerde gewoontes weer helemaal tot ons genomen hebben, maar voor hier maakt een dagje dezelfde kleren dragen echt niet uit. Ook de volgende ochtend worden we heel snel verjaagd van onze spot door onze kleine irritante vriendjes. Volgens de legende zijn deze beestjes er om ervoor te zorgen dat we niet te veel blijven rondhangen om ons te vergapen aan de prachtige natuur. Nou daar zijn ze heel efficiënt in!

De volgende dag bespreken we al rijdende dat het in Mexico toch ook wel een hele leuke vakantie was geweest en dat het zo leuk was dat we daar een soort van stiervriendelijke stieren vechtshow tegen kwamen waarbij we ons met alle locals van dat dorp hebben laten vermaken. Hoe toevallig dat we net op dat moment langs een groot bord rijden waarop reclame wordt gemaakt voor de lokale rodeo. Hoe toevallig is het dat die plaats zal vinden op diezelfde dag en dat dit lokale plaatsje Te Anau direct op onze route ligt. Het wordt bijna eng als ook op dat moment een radioreclame te horen is voor deze rodeo. We leggen ons erbij neer. Waarschijnlijk is het gewoon de bedoeling dat we die show gaan bijwonen. Het wordt een show waarbij we onze ogen uitkijken. Niet alleen naar de springende stieren, hengsten en behoorlijk kunstige vaardigheden met lasso, en paarden om tonnetjes wurmen, ook het publiek is een bezienswaardigheid an sich. Voornamelijk white trash die per minuut een blikje bier naar binnen werkt. Het maakt daarbij niet uit of het een vrouwelijk of mannelijk exemplaar is. Verder een heleboel cowboy lookalikes met cowboylaarzen, cowboyhoeden en grote riemen. De dames riemen met glinsterende steentjes erop, dat dan weer wel. Een dag vermaak en echt een aanrader!! Na afloop een 100% alcoholtest; goed geregeld. Renske als verantwoorde BOB doorstond deze uiteraard zonder moeite. Misschien ook al in Nederland geïntroduceerd, maar je hoeft tegenwoordig niet meer in een tuitje te blazen. Je mag nu gewoon hardop tot 10 tellen en de apparatuur die voor je mond gehouden wordt doet de rest. Een heel stuk efficiënter al zeg ik het zelf.

Na de rodeo rijden we nog wel even onze route af terwijl ik geniet van mijn 1,40 euro komkommer. De dingen zijn hier allemaal wat duurder zoals ik al eerder had gemeld. Hierbij rijden we door een prachtig landschap van bergen, meren, groen en weidegebieden (met schapen, koeien, schapen, herten, schapen, geiten en schapen). En op vele plaatsen langs de weg staan bloemen. Heel veel paars, 'Vo! maar ook gele brem, witte 'ik weet niet' en andere soorten. In die paar uur in de auto komen we heel verschillende soorten landschappen tegen! We gaan zelfs recht door een berg heen. Aangezien het dan al tegen de avond loopt is de verlichting uit (bezuiniging of duurzaamheid?), best spooky om daar dan in het donker doorheen te gaan als je lichten het eigenlijk niet zo goed doen. Later zullen we besluiten dat groot licht in blauw hier het gewone licht moet zijn en dat het groot licht zoals wij het kennen niet bestaat: tenminste niet in onze auto). Dan zijn we uiteindelijk in het geweldige Milford Sound aangekomen. En er is daar... helemaal niets op een soort haventje na. Dit was ons al zo ongeveer verteld aangezien het ons werd afgeraden helemaal naar de uithoek Milford Sound te rijden als we geen cruise willen boeken. Om ons (overigens met succes) te bewijzen dat dit echt een van de natste plekken ter wereld is, is het inmiddels flink gaan regenen. Het zal ook niet meer stoppen met regenen, ook de volgende gehele dag niet. Gelukkig kunnen wij best een dagje regen weerstaan en eten we twee onverwarmde blikken linzen in saus met kikkererwten. We willen toch eigenlijk niet naar buiten want ook hier zit een heel leger van zandvliegjes te wachten om ons op te eten. We beginnen al een aantal mooie prikplekken op onze velletjes te krijgen. De volgende morgen geven we na een aantal uren rustig in de auto liggen lezen de gedachte op dat het nog droog zal worden en ook de cruise van anderhalf uur die we daarna doen volbrengen we in de regen. Er wordt ons gezegd dat we daardoor wel meer watervallen zien en dat degene die er altijd al zijn met wat regen mooier zijn. We geloven het graag. Toch was het stukje op open zee met enorme golven en het zien van een groepje zeehonden op een rots terwijl we tussen de enorme bergen doorvoeren ook in de regen echt de moeite waard. Helaas ontnamen de donkere wolken het zicht op de ongetwijfeld prachtige fjorden en bergketens... Zodra we weer voet aan land zetten spurten we ons naar de auto om weer wat zon te gaan zien. We schieten aardig op, maar hebben in totale vakantiestemming helemaal niet door wat voor dag het is tot we niet verder kunnen omdat straten zijn afgezet. Oh ja oudejaarsavond. Bijna vergeten. Op het gratis wifinet van het stadje Manaka bij, hoe toevallig, Lake Manaka kunnen we nog even snel een paar mensen vast gelukkig nieuwjaar wensen en twee speciale mannen een fijne verjaardag. Dan hebben we een eerste ervaring om Thais te eten op deze toch wel bijzondere avond voordat we ons in de mensenmassa voegen om te luisteren naar de live band die daar buiten(!) staat te spelen en later met z'n allen naar de vuurwerkshow te kijken die wordt gegeven. Niet lang daarna rijden we ons mini-huis naar het bedrijventerrein van het stadje om ergens rustig te kunnen genieten van een paar uur welverdiende slaap. Als we de volgende morgen wegrijden gaan we weer door een 100% alcoholcontrole. Dat doen ze toch beter dan bij ons! Al zouden daar bij ons wel enorme file's door ontstaan. Uiteraard slaag ik weer met vlag en wimpel :) en mogen we verder 2015 inrijden...