Christchurch tot Mount Cook
Blijf op de hoogte en volg Lennaert en Renske
31 December 2014 | Nieuw Zeeland, Te Anau
Na zonder problemen in Christchurch te zijn aangekomen worden we verwelkomd door ons gezellige enigszins chaotische Indiase gastgezinnetje. Wat een leuke situaties kom je toch tegen bij Airbnb. Hoewel het kerst is nodigen ze ons uit om 's avonds mee te eten. Toch stiekem een klein beetje daarmee rekening gehouden te hebben overhandigen wij hen het stuk Nederlandse kaas in een prachtig rood kersttasje dat een kerstliedje speelt als je het opent. Dit blijkt een geweldig geslaagd kado te zijn voor het 3 jaar oude dreumesje dat daar de dienst uit maakt. Voorzien van voldoende tips over onze reis, geld besparen en goede films stappen we de volgende morgen op de bus om onze super-de-luxe bolide op te halen. Het betreft een Toyotaatje compleet met 1 gaspit, een emmertje, wat keukengereedschap en een kraantje. Daarnaast een constructie waar we een anderhalf-persoonsbed van kunnen maken, waarvan gelijk besloten wordt dat we dat opzetten en niet meer om gaan bouwen. Aangezien we er toch zijn besluiten we ook nog even het stadscentrum van Christchurch in te lopen. Vanaf dat moment zal ik dat de 'war-zone' van Christchurch noemen aangezien de aardbeving van 3 jaar geleden er niet veel van heeft overgehouden en de bevolking nog lang niet klaar is met herbouwen. Het is één grote bouwput. Wat er nog staat is of heel nieuw, of wordt overeind gehouden met steunbalken. Soms brengt dat interessante constructies met zicht mee. Zo is de oude kathedraal half ingestort en mag niet meer worden betreden en is de nieuwe opgetrokken uit kartonnen buizen. Snel, efficiënt en licht verteerbaar. Wel zijn de ruïnes veelal voorzien van prachtige graffiti, zeer de moeite waard. Dan gooien we de achterbak vol met allerlei lekkers en vertrekken we naar Akaroa, een plaatsje aan de kust. Via een prachtige route komen we uiteindelijk op een doodlopende weg uit waar aan het eind een campercamping is. Al is het inmiddels al half 7 toch wordt het ons ten zeerste aangeraden nog de 2 uur durende wandeling te maken naar de cliff. Ik moet zeggen daar had de dame helemaal gelijk in. Na een uurtje klimmen kijken we vrij uit over zee, fjord en omliggend berglandschap. Je had erbij moeten zijn...
We worden wakker doordat de zon zachtjes onze huid streelt. Als ik mijn ogen opendoe en om me heen kijk in onze cozy 1,5 persoons camper valt het me op hoe stil het buiten is. Je hoort af en toe een schaapje blaten en wat vogels zingen. Hoewel er nog enkele andere campers op hetzelfde weitje staan lijkt niemand nog echt wakker geworden. Als we dan daadwerkelijk buiten staan beginnen we de zon al goed te voelen. Snel smeren we ons in. Op dat moment krijgt Lennaert een bericht binnen op zijn telefoon: "De NS kondigt een aangepaste dienstregeling aan wegens de verwachtte hoeveelheid sneeuw". Gniffelend kijken we elkaar aan.
Toch hebben we niet alle dagen zulk mooi weer. Halverwege de dag staan we bij een azuurblauw meer (Lake Coleridge) en kunnen we bijna tegen de wind aan gaan hangen. Zelfs onze koud gelegde biertjes verdwijnen in het meer (lees de wind maakte onze inspanning van het ingraven ongedaan en besloot onze versnaperingen mee te nemen). Gelukkig hebben we die na enige tijd zoeken weer teruggevonden, al betekende dat wel flinke uitslag van de kou omdat het water zo ontzettend koud is en je echt tot halverwege je bovenbenen het meer in moest lopen om erbij te kunnen. Gelukkig is dat water zo ontzettend helder anders hadden we ze nooit meer gevonden. Later die dag hebben we zelfs even wat regen. Maar gelukkig blijft de temperatuur lekker. Als we de volgende dag wakker worden met een verfrissende duik in het volgende meer voelen we ons weer helemaal top. Het meer 'Lake Pukaki' is oogverblindend mooi. Het water is helder lichtblauw en het meer ligt temidden van bergen met sneeuwwitte toppen... De tip van een schaapherder, inclusief fluitje en hond, volgen we dan ook meteen op wanneer hij beweert dat het volgende meer met gletsjer nog mooier is en we daar echt heen moeten gaan. Een uurtje rijden later staan we dan aan de voet van een van de gletsjers van Mount Cook. Nou ja aan de voet... Daar moeten we nog anderhalf uur voor lopen, maar wat een mooie wandeling is dat! Inclusief Indiana Jones bruggen over kolkende rivieren en langs grote rotsblokken waar een huis in past! Hoewel we uiteindelijk wel 80 dezelfde foto's maken van die muur van ijs blijft het mooi. Wat ook mooi is zijn alle rotsen en stenen hier. Voor de mensen die het weten Renske neemt van al haar reizen altijd een paar steentjes mee om thuis in de stenen-kast tentoon te stellen. Nu zijn er echter zoveel mooie exemplaren dat zij niet weet welke ze mee moet nemen. Dit resulteert er elke wandeling in dat van de halve kilo die weer meegezeuld is toch echt het merendeel moet achterblijven. Ze krijgt er wel sterke armspieren door :) Eenmaal terug bij de camper blijkt Lennaert een enorm gat in zijn broek te hebben. Als hij zo doorgaat houdt hij niet veel kleding over...
We worden wakker doordat de zon zachtjes onze huid streelt. Als ik mijn ogen opendoe en om me heen kijk in onze cozy 1,5 persoons camper valt het me op hoe stil het buiten is. Je hoort af en toe een schaapje blaten en wat vogels zingen. Hoewel er nog enkele andere campers op hetzelfde weitje staan lijkt niemand nog echt wakker geworden. Als we dan daadwerkelijk buiten staan beginnen we de zon al goed te voelen. Snel smeren we ons in. Op dat moment krijgt Lennaert een bericht binnen op zijn telefoon: "De NS kondigt een aangepaste dienstregeling aan wegens de verwachtte hoeveelheid sneeuw". Gniffelend kijken we elkaar aan.
Toch hebben we niet alle dagen zulk mooi weer. Halverwege de dag staan we bij een azuurblauw meer (Lake Coleridge) en kunnen we bijna tegen de wind aan gaan hangen. Zelfs onze koud gelegde biertjes verdwijnen in het meer (lees de wind maakte onze inspanning van het ingraven ongedaan en besloot onze versnaperingen mee te nemen). Gelukkig hebben we die na enige tijd zoeken weer teruggevonden, al betekende dat wel flinke uitslag van de kou omdat het water zo ontzettend koud is en je echt tot halverwege je bovenbenen het meer in moest lopen om erbij te kunnen. Gelukkig is dat water zo ontzettend helder anders hadden we ze nooit meer gevonden. Later die dag hebben we zelfs even wat regen. Maar gelukkig blijft de temperatuur lekker. Als we de volgende dag wakker worden met een verfrissende duik in het volgende meer voelen we ons weer helemaal top. Het meer 'Lake Pukaki' is oogverblindend mooi. Het water is helder lichtblauw en het meer ligt temidden van bergen met sneeuwwitte toppen... De tip van een schaapherder, inclusief fluitje en hond, volgen we dan ook meteen op wanneer hij beweert dat het volgende meer met gletsjer nog mooier is en we daar echt heen moeten gaan. Een uurtje rijden later staan we dan aan de voet van een van de gletsjers van Mount Cook. Nou ja aan de voet... Daar moeten we nog anderhalf uur voor lopen, maar wat een mooie wandeling is dat! Inclusief Indiana Jones bruggen over kolkende rivieren en langs grote rotsblokken waar een huis in past! Hoewel we uiteindelijk wel 80 dezelfde foto's maken van die muur van ijs blijft het mooi. Wat ook mooi is zijn alle rotsen en stenen hier. Voor de mensen die het weten Renske neemt van al haar reizen altijd een paar steentjes mee om thuis in de stenen-kast tentoon te stellen. Nu zijn er echter zoveel mooie exemplaren dat zij niet weet welke ze mee moet nemen. Dit resulteert er elke wandeling in dat van de halve kilo die weer meegezeuld is toch echt het merendeel moet achterblijven. Ze krijgt er wel sterke armspieren door :) Eenmaal terug bij de camper blijkt Lennaert een enorm gat in zijn broek te hebben. Als hij zo doorgaat houdt hij niet veel kleding over...
-
31 December 2014 - 13:11
Wijnand:
Voor mijn geestesoog verschijnt het landschap, in de ban van het ook weer willen zien. -
31 December 2014 - 13:24
Nita:
Pachtig om te lezen wat een avontuur.
Goed van je om een muziektasje een passende eigenaar te bezorgen :)
-
01 Januari 2015 - 16:05
Johan Liesbeth Eugene Marlies Max:
Allereerst de allerbeste wensen voor 2015!
Wat een leuk reisverslag! Het lijkt ons prachtig dat Nieuw Zeeland! We zijn allemaal echt een beetje jaloers, maar we gunnen het jullie van harte!
Het grootste nieuws uit Velp is: Johan en Liesbeth hebben getekend voor de Beukenweg 2B! 15 april gaan ze over. Als jullie terug zijn, kunnen jullie helpen klussen :)
Wij hebben hier een rustige oud en nieuw gehad, hoewel Max vond dat het vuurwerk wel erg veel lawerrie maakte! De sneeuw verdwijnt hier snel. Morgen vertrekken we naar Amsterdam, waar we dankbaar gebruik maken van jullie huisje. Even een vraagje: moeten we zelf schoon beddengoed meenemen of is het logeerbed opgemaakt? :)
Bedankt voor het leuke reisverslag, geniet van de mooie omgeving en elkaar en je weet maar nooit (Lenrenske?)
Veel liefs,
Johan, Liesbeth, Eugene, Marlies, Max
-
03 Januari 2015 - 21:33
Katie Mars:
Een gezonde en gelukkige reis door 2015 en door New-Sealand. toegewenst
Maar als ik jullie verhaal lees denk ik dat jullie al een eind op weg zijn .Geweldig he , dat New S. zo mooi is en toch zo stil. Van de vader van opa en tante Dien hoorden we altijd "het is daar het mooist van de hele wereld"( maar ze waren niet overal geweest). Toch jammer dat het zo ver is. Weet je dat christelijke mensen daar heeeeel erg christelijk zijn? Zoals het nichtje van opa, vind je het hier niet meer.
Maar zij wonen er 60 jaar en zijn niets veranderd. Wonen 10 km.van Wellington.
Hier een erg gezellig oud en nieuw gehad, al was ik alleen.
Opa is 4 nachtjes in BovenY geweest. doorgesmeerd en olie ververst en als nieuw terug gekomen. de verpleegkundigen noemden hem een jonge god daarna. Nou zulke taal gebruikt men niet op het Noordereiland.
Op 2 atlassen kan ik jullie reis precies volgen, ook de meren heb ik gevonden. Maar de stenen heb ik laten liggen,( voor jou Renske)
Hartelijk dank en graag tot de volgende aflevering O en O
.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
